Mus czekoladowy

     Gdyby chmura miała mieć jakąś konsystencję, którą musiałabym komuś pokazać lub opisać, zrobiłabym mus czekoladowy. Chciałabym też, żeby chmury miały smak czekolady :) Lekki, puszysty, kremowy. O dziwo niezbyt słodki. Zwieńczenie kulinarnych starań... czysta przyjemność.

     Potrzebne składniki:

• 4 jaja
• 1 śmietanka 36%
• 2/3 szklanki cukru pudru
• 200 g czekolady (2 tabliczki)
• 1 łyżka cukru waniliowego
• 1/2 szklanki mleka 

     Sposób przygotowania:
     Zaczynam od kąpieli wodnej, w której roztapiam wcześniej potłuczoną czekoladę łącząc ją z mlekiem.

     W momencie, gdy czekolada się chłodzi, ubijam żółtka z cukrem waniliowych na gęsty bladożółty kogel mogel. Dodaję do niej przestudzoną czekoladę.

     Następnie ubijam śmietankę na sztywno i dodaję do całości. W końcu ubijam pianę z pozostałych białek, gdy jest ubita na sztywno dodaję cukier puder. Do tej pory do ubijania składników używałam miksera, natomiast aby wymieszać czekoladową masę z białkami muszę użyć łyżki. Pamiętajcie, że zawsze lekkie białka dodaje się do ciężkiej masy, nie na odwrót. I najlepiej robić to ręcznie, wtedy białka nie opadną.

     Niebiańsko puszysty mus przekładam do pucharków i odstawiam do lodówki co najmniej na godzinę. Przystroiłam miętą, można również zetrzeć kawałek czekolady :)

Smacznego!

Tapenade, czyli pasta z oliwek

     Dziś przenosimy się do Francji, a dokładnie w rejony Prowansji skąd pochodzi tapenade. Prowacja słynie z upraw oliwek, niezliczonych gatunków oliwek!

     Potrzebne składniki:

• 300 / 350 g oliwek czarnych lub zielonych bez pestek
• 5 ząbków czosnku
• 6 filecików anchois
• 70 ml oliwy z oliwek
• 3 łyżki ziół prowansalskich
• 70 g kaparów
• pieprz do smaku

     Sposób przygotowania:
     Przygotowanie tapenade trwa około 10 minut. Oliwki dokładnie odsączam (ja zrobiłam tapenade z czarnych oliwek, uwielbiam je!) i kroję niezbyt dokładnie, czosnek siekam. Wszystko wrzucam do wysokiego naczynia razem z ziołami, anchois (anchois konserwowane w soli należy najpierw przepłukać), kaparami i połową oliwy i blenduję. Doprawiam pieprzem. W międzyczasie wkładam na kilka minut do piekarnika pokrojoną bagietkę i podpiekam ją, tak żeby była chrupka.

     Na ciepłe grzanki smaruję sporą porcją pasty, dekoruję bazylią. Tapenade może przechowywać w lodówce około 2 tygodni. Wkładamy wtedy pastę do słoiczka lub szczelnego naczynia i zalewamy drugą połową oliwy. Bardzo szybka i bardzo prosta pasta z oliwek. Przystawka w sam raz na małe przyjęcię lub tak poprostu na kolację z lamką dobrego wina :)

     A oto jeden z łasuchów, u których dziś gotowałam. Gorące pozdrowienia i podziękowania za udostępnienie kuchni i piekarnika dla Patrycji i Patryka ;)

Smacznego!

Sałatka owocowa w kiwano

     Dziś coś dla łasuchów lubiących owoce :) Sałatka owocowa z pomelo, podawana w kiwano. Ciekawie podana, zachwyci niejednego gościa... zapraszam !

      Potrzebne składniki:

• 1 banan
• 1 gruszka
• garść czerwonych lub fioletowych winogron
• 1/2 pomelo
• 3 kiwi
• 5 mandarynki
• 1 lub więcej kiwano (do sałatki jest potrzebna połowa, ale tylko wtedy, gdy kiwano jest świeże, reszta do dokoracji)
• 1/2 cytryny lub limonki

     Sposób przygotowania:
     Gruszkę i kiwi obieram ze skóry, kroję w spore kawałki. Każdą z cząstek mandarynki przekrawam na pół, tak samo z winogronem. Banana kroję w plastry, a pomelo obieram ze skóry i białej błonki i dzielę ma cząstki. Całość mieszam i skrapiam świeżo wyciśniętym sokiem z cytryny. Kiwano przekrajam na pół, z jednej połowy wyskrobuję całe gniazda nasienne. Pamiętajcie tylko, że kiwano dodaje się świeże, jeszcze całkiem zielone, wtedy jest najlepsze. Kiwano może leżakować nawet pół roku, więc upewnijcie się co do czasu zbiorów :)
     Ja użyłam moich kiwano jako miseczki do sałatki. Każdą połowę wydrążyłam i nałożyłam sałatkę, wygląda to przepysznie i bardzo orginalnie :)

Smacznego!

Caprese, czyli mozarella z pomidorami

     

     Caprese to tradycyjna włoska sałatka i w tradycyjnej postaci podaje się ją tylko z odrobiną świeżej oliwy i liśćmi bazylii, co ma symbolizować kolory włoskiej flagi.
     Ja uwielbiem caprese, po pierwsze dlatego, że to najprostrza sałatka jaką znam, po drugie można z nią eksperymentować i dodawać przeróżne składniki. Dziś w moim wykonaniu caprese z sosem balsamicznym, a już niedługo z kurczakiem ;)

     Potrzebne składniki (porcja dla jednej osoby) :

• 1 mozarella
• 1 pomidor (wielkością dorównujący mozarelli)
• świeża lub suszona bazylia
• świeżo mielony pieprz do smaku
• sos balsamiczny

     Sposób przygotowania:
     Przygotowanie zajmuje całe 5 minut. Mozarellę i umytego pomidora kroję w plastry o szerokości 1/2 cm. Układam warstwowo. Posytuję bazylią (mam akurat suszoną), świeżym pieprzem i polewam sosem balsamicznym, moją tajną bronią jeśli chodzi o caprese. Bardzo polecam ten sos, przywiozłam go z Włoch, do niedawna ciężko było go dostać w Polsce, ale widziałam go już w większych marketach. Można go dodawać między innymi do caprese, serów, wędlin ale również jest wyśmienitym dodatkiem na przykład do lodów.

Smacznego!

Placki z cukini

      Jeśli znudziły się Wam placki ziemniaczane, proponuję placki z cukini, to świetna alternatywa. Są pyszne, łatwe w przygotowaniu i o wiele ciekawsze od tradycyjnych placków ziemniaczanych... oczywiście nie ujmując im :)

     Potrzebne składniki:

• 2 małe cukinie
• 1 ziemniak
• 1 marchew
• 1 duży ząbek czosnku
• 5 dużych łyżek mąki pszennej
• 1 jajko
• sól, pieprz do smaku
• olej do smażenia

     Sposób przygotowania:
     Cukinię i marchew ścieram na dużych oczkach tarki, ziemniaka trę na małych oczkach (ziemniak, który ma w sobie dużo skrobi powoduje "związanie się" masy, dzięki temu placki nie rozpadają się), czosnek kroję w drobną kostkę.

      Następnie mąka i jajko. Mąki ma być około 5 łyżek ale w zależności od konsystenji masy można dodać jej mniej lub więcej. Do całości dodałam jeszcze aromatyczną przyprawę chimichurri  (skład: papryczka jalapeno, zielona pietruszka, czosnek, oregano, sól naturalna, pieprz), świetnie komponuje się z cukinią. Doprawiam solą i pieprzem.

     Smażę na rozgrzanej patelni około 2 minut z każdej strony, tak aby placki się zrumieniły. Pysznie!

Smacznego!

     

Ciąg dalszy makaronu chińskiego ;)

     Makaron chiński, tym razem z dodatkami. Ostatni tak mi smakował, że oczywiście postanowiłam zrobić kolejny ale tym razem trochę podrasowany :)
     Zrobiłam go identycznie jak poprzedni, dodałam tylko połowę podsmażonego małego kabaczka, kilka pieczarek i połowę papryki. Wszystkie smaki skomponowały się ze sobą wyśmienicie i ośmielę się powiedzieć, że całość wyszła lepiej niż poprzednim razem!
     Kilka dodatków a taka pyszna róznica :)

Smacznego ! 


   

Makaron po chińsku z kurczakiem, chili i świeżym imbirem

     Dziś odrobina orientu ;) Zainspirowana kuchnią chińską, postanowiłam, po raz pierwszy przyrządzić coś sama. Efekt przeszedł moje oczekiwania, z pewnością będę to danie podawać częściej na miom stole :)

   

      Potrzebne skłądniki:

• 1 duża, pojedyńcza pierś z kurczaka
• 3 łyżki sosu sojowego
• 1 łyżeczka świeżo startego imbiru
• 1 paptyczka chili
• 1 łyżeczka pasty z chili
• 1 ząbek czosnku
• pęczek szczypiorku
• 1/2 szklanki groszku
• 1 marchew
• grzybki  chińskie
• 1 makaron chiński (ryżowy lub sojowy)

     Sposób przygotowania:
     Zaczynam od kurczaka. Po dokładnym umyciu i osuszeniu, kroję pierś w cienkie, podłużne paski. Marynuję je z sosem sojowym, imbirem, bardzo drobno posiekanym czosnkiem i paptyczką chili. Dokładnie mieszam i dstawiam do lodówki i chłodzę około 30 minut. W tym czasie mogę przygotować resztę składników.

     Marchew obieram i ścieram na dużych oczkach tarki, szczypiorek siekam, gotuję makaron. Grzybki moczę w mleku lub wodzie. Akurat do tego przepisu użyłam mieszanki firmy Royal Brand, w skład której wchodzi: chili, czosnek, pieczarki, grzyby, mun, lubczyk i orzeszki ziemne. Dodała całości bardziej orientalny smak :) Jeśli nie posiadacie takiej mieszanki, mogą to być same grzybki mun. 

     Kurczaka smażę na niewielkiej ilości oliwy, dodaję marchew, groszek i namoczone grzybki. Duszę około 10 minut. W razie potrzeby możecie jeszcze dodać pastę z chili, jeśli nie lubicie bardzo strych dań nie jest ona potrzebna. Ja oczywiście dodałam sporą łyżeczkę :) Do kurczaka, dodaję wcześniej ugotowany makaron, całość mieszam, tak aby połączyły się smaki, posypuję szczypiorkiem i gotowe.

Smacznego!

Rogale świętomarcińskie

     Kilka dni temu odwiedziłam Poznań. Piękne miasto, w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Nie mogłam oczywiście przepuścić okazji do zagłębienia się w poznańskie tajniki. Rogal marciński lub świętomarciński właśnie dziś, 11 listopada obchodzi swoje święto. A oto jego historia...

 

     " Historia wypieku rogali marcińskich sięga jeszcze czasów pogańskich, kiedy to podczas jesiennego święta składano bogom ofiary z wołów, a w zastępstwie – z ciasta zwijanego w wole rogi. Kościół przejął ten zwyczaj, łącząc go z postacią św. Marcina, który był niezwykłym człowiekiem, a większość swego życia spędzał wśród wiernych, wizytując ich i wspierając. Postać św. Marcina przedstawia się jako rycerza na białym koniu, rozdzierającego swój płaszcz i podającego go żebrakowi. Legenda głosi, że  pewien cukiernik znalazł podkowę, którą zgubił koń św. Marcina, a następnie na jej kształt uformował ciasto, ozdobił je migdałami i upiekł. Tym samym doceniając dobroć św. Marcina rozdał smaczne rogale biednym."
     Tradycja wypieku rogali świętomarcińskich sięga 1891 roku, a dokładnie 11 listopada 1891, kiedy to ksiądz Jan Lewicki, proboszcz parafii św. Marcina, zaapelował do swoich wiernych, aby zrobili jakiś dobry uczynek dla najbiedniejszych mieszkańców miasta. Będący na mszy cukiernik, Józef Melzer, namówił swojego pracodawcę, aby upiec rogale i rozdać je potrzebującym. Zwyczaj ten w 1901 roku przyjęło Stowarzyszenie Cukierników.

     Aby cukiernia mogła używać nazwy “rogale świętomarcińskie” lub “rogale marcińskie” musi uzyskać certyfikat Kapituły Poznańskiego Tradycyjnego Rogala Świętomarcińskiego, która powstała z inicjatywy Cechu Cukierników i Piekarzy w Poznaniu, Izby Rzemieślniczej i Urzędu Miasta Poznania. Od listopada 2003 rogale muszą spełniać następujące warunki: muszą być zrobione z ciasta półfrancuskiego, a nadzienie powinno zawierać: biały mak, wanilię, mielone daktyle lub figi, cukier, śmietanę, rodzynki, masło i skórkę pomarańczową, Tradycyjny rogal marciński musi ważyć ok. 250g. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1070/2008 z dnia 30 października 2008 r. nazwa "Rogal Świętomarciński" została wpisana do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych w Unii Europejskiej.
     Okazało się również, że rogale w Poznaniu i okolicy jedzą wszyscy, dzieci i dorośli, każdy się nimi zajada.

     W międzyczasie można napić się pysznej kawy w jednej z wielu kafejek na rynku, podziwiając piękne kamienice i obserwować poznańskie koziołki :)

 

Chili con carne... kuchenny Meksyk :)

     Chili con carne to potrawa prosto z Maksyku. Bardzo prosta w przygotowaniu i nieskomplikowana. W trakcie jej przygotowania cały dom pachnie kuminem i choć na chwilę można przenieść się w inne rejony świata. Dzisiejszego wieczoru gotowałam z Madzią, brakowało tylko sombrero... ;)

Potrzebne składniki:

• 1/2 kg mięsa wołowego mielonego
• 1 papryka
• puszka pomidorów (krojonych lub w całości)
• puszka białej fasoli (ja akurat w tym przepisie użyłam czerwonej)
• 1 cebula
• 3 ząbki czosnku
• 1 świeża chili (lub w proszku)
• oregano
• kmin w proszku
• sól, pieprz do smaku
• oliwa z oliwek

     Dodatki:

• kasza kuskus
• natka pietruszki
• sól, pieprz do smaku
• ryż brązowy
• tortilla

     Sposób przygotowania:

     Na rozgrzanej patelni z oliwą szklę cebulę, następnie dodaję posiekany czosnek, papryczkę chili (ilość wedle upodobań, ja dodałam jedną wraz z pestkami), 1 dużą łyżeczkę oregano i 1 dużą łyżeczkę kuminu. Podsmażam to około minuty i dodaję mięso mielone.

     Po połączeniu wszystkich składników i dokładnym usmażeniu mięsa, dodaję pomidory i duszę całość około 15/20 minut.

     Następnię, dodaję pokrojoną w kostkę paprykę i znowu duszę do momentu kiedy papryka będzie miękka (ale nie rozgotowana) około 20/25 minut. W tym czasie płym powiniem się zredukować a reszta składników idealnie połączyć.

     Na sam koniec dodaję fasolkę, sama w sobie jest miękka, więc jeśli dodałabym ją wcześniej rozgotowała by się. 

     Przyprawiam solą i pieprzem do smaku i gotowe :)

     Jako dodatek można wykorzystać podsmażoną tortillę (na przykład pokrojoną w trójkąty), ryż, makaron lub kaszę kuskus. Ja zrobiłam kuskus.

     Wystarczy zalać kaszę gorącą wodą, dodać sól, pieprz i natkę pietruszki (kuskus lubi pietruszkę).

Smacznego!

Kiwano... melon czy ogórek?

     Koniec lata i jesień to niesamowity okres weków i zbiorów, na dodatek masa kolorów cieszących oko. Czasem, na naszych działkach i ogrodach można zlaeźć ciekawe, nowe owoce. Oto co znalazłam na działce mojej przyjaciółki Gosi. Własnoręcznie wychodowane Kiwano. A co to takiego?

     W anglojęzycznych krajach nazywany jest też rogatym ogórkiem, lub rogatym afrykańskim melonem.  Mówi się również na niego ogórek kolczasty. Jedni mówią, że to owoc w smaku podobny do kiwi, w zapachu do banana, a tak w ogóle to pochodzi od melona. Inni Twierdzą, że to odmiana ogórka. Pewne jest   to, że pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki i w Polsce jest uważany za bardzo egzotyczną roślinę.

     Kiwano to roślina uprawna, jednoroczna, pnąca i jak to na roślinę tropikalną jest wyjątkowo ciepłolubna. W Polsce jej uprawa jest jak najbardziej możliwa, tylko bezwzględnie musi odbywać się w szklarniach lub pod folią. Kiwano przestaje rosnąć gdy temperatura spada poniżej  +15° C, natomiast umiera już przy  +5° C. Ma żółto - pomarańczowe kwiaty, a z jednej rośliny można otrzymać kilka do kilkunastu owoców. Gdy warunki jej sprzyjają, rośnie bardzo szybko (do 20 cm dziennie!). Najbardziej owocuje na przełomie lipca i sierpnia.

     Owoce kiwano mogą pozostać świeże nawet pół roku. W trakcie tego okresu zmieniają swoją barwę z ciemnozielonych na soczyście zółtą. Dzięki orginalnemu kształtowi i gradacji kolorów genialnie komponują się z jesiennymi, ozdobnymi dyńkami :)

      Miąższ o orzeźwiającym smaku, wraz ze znajdującymi się w środku nasionami spożywa się na surowo.  Kiwano można dodawać do sałatek owocowych, deserów, ryb i owoców morza, a ponadto jest niskokaloryczny. Zaleca się jedzenie, młodego, jeszcze zielonego kiwano.






   

Tortilla hiszpańska

      A tak wyglądało moje dzisiejsze śniadanie ;)

     "Tradycujna tortilla espanola to rodzaj omletu z ziemniakami i cebulą. Dzisiej jednak przyżądza się różne jej odmiany, wypiekając ją na spodzie z kruchego ciasta lub dodając rozmaite skłądniki: cukinię, bakłażany, krewetki lub rybę."
 
     Potrzebne składniki:

• 1 duży ziemniak
• 1 spora cebula
• pół małej cukini
• 5 pieczarek
• 5 jaj
• zioła prowansalskie
• sół, pieprz, papryka czerwona ostra
• oliwa z oliwek

     Sposób przygotowania:
     Ziemniaki, cukinię, pieczarki i cebulę kroję w cienkie plastry, około 0,4 mm. Cebulę i ziemniaki doprawiam ziołami prowansalskimi, solą, pieprzem i papryką. Następnie smażę na oliwie do momrntu, gdy ziemniaki będą miękkie (15-20 minut).

     Ziemniaki z cebulką przekładam na talerz i na tej samej patelni podsmażam cukinię i pieczarki. Gdy zmiękną, dodaję ziemniaki. Do całości wlewam wcześniej rozbite i doprawione solą i pieprzem jaja.

     Smażę na małym ogniu, aby jaja się zcieły ale nie przypaliły. Gdy spód się zrumieni, całą tortillę zsuwam na laterz, a następnie przekładam na drugą stronę. Gotowy omlet można podawać zarówno na ciepło jak i na zimno.

Smacznego!

Sos malinowy... na gorąco

     Co prawda sezon na maliny powoli się kończy, ale jakże mogłabym nie docenić tych wspaniałych owoców. Dziś piękne i soczyste maliny w roli głównej. Sos malinowy na gorąco w połączeniu z lodami... mmyyyy! ;)

     Potrzebne składniki:

• 1 kg malin
• 5 łyżek cukru

     Sposób przygotowania:
     Maliny płuczę i usuwam szypułki. Wrzucam do garnka (bez dodatku wody) i rozgotowuję je około 30 minut. Po przestudzeniu, odsączam, a masę malinową jaka mi została przecieram przez sito. Całość słodzę i gotuję na małym ogniu do momentu aż sok się zredukuje i powstanie sos.

     W razie potrzeby możecie użyć więcej niż 5 łyżek cukru. Ja nie dosładzam za bardzo sosu, wolę żeby był bardziej kwaśny, wtedy idealnie kontrastuje ze słodkimi lodami.  

     Jedyne co nam zostało to... polać lody gorącym, malinowym sosem i przyozdobić malinami ;)

Smacznego!

Bakłażan

     Czyli psianka podłużna (Solanum melongena), znany też pod nazwą:  oberżyna, bakman, jajko krzewiaste oraz gruszka miłosna.  

Wywodzi się z Chin, gdzie jest uprawiany od ponad 4000 lat, to właśnie z Chin są pierwsze wzmianki na jego temt.. Za sprawą handlarzy trafił na stoły Europy z krajów arabskich. Współcześnie jest warzywem globalnym, uprawianym na Dalekim Wschodzie, nad Morzem Śródziemnym, w Ameryce Środkowej i w Chinach. Wydaje owalne, jadalne fioletowoczarne owoce, dorastające do 25 cm długości i ważące do 1 kg. Bakłażany są cenione przez Hiszpanów, Greków, Włochów, są podstawowym składnikiem kuchni śródziemnomorskiej. W wielu krajach bakłażan jest uznawanym i cenionym afrodyzjakiem, wzmagającym potencję. Ten piękny owoc, doczekał się nawet swego  święta. 10 marca, dniem bakmana!

     Bakman posiada wiele zalet zdrowotnych, jest nisko kaloryczny, na 100g tego warzywa przypada tylko 28 kalorii. Zawiera dużo soli mineralnych: fosfor, wapń,  żelazo, potas, magnez, witaminy A, B2, C, PP,  błonnik (aż o 50% więcej niż brzoskwinie lub jabłka), antocyjany, pektyny, karoten, niewiele białka i cukru.
Bakłażanków nie powinno zabraknąć w diecie dla diabetyków, ponieważ  obniżają poziom cholesterolu we krwi, przez co zapobiegają miażdżycy tętnic i chorobom układu sercowo-naczyniowego. Często również jest polecany po kuracji antybiotykowej ponieważ posiada właściwości odtruwające. Działa moczopędnie, zapobiega reumatyzmowi, pomaga zwalczać bakterie i wirusy.
Z jego spożycia powinny zrezygnować jednak kobiety w ciąży, dzieci, chorzy z chorobami układu pokarmowego, ponieważ jest ciężkostrawny i powoduje wzdęcia.

 
     Odmiana Golden eggs ma piękne białe jajowate owoce, które po dojrzeniu stają się żółte. Roślina jednoroczna, uprawiana jako doniczkowa, wysiewana w marcu, kwitnie na przełomie lipca i października.